Jak powszechnie wiadomo kamienie szlachetne z reguły są bardzo trwałe i ciężko jest zniszczyć ich strukturę. Najczęściej dzieje się to poprzez urazy mechaniczne, które gwałtownie uszkadzają kamień. Istnieją jednak takie minerały, które trwałością swą nie mogą niestety dorównać diamentowi, a ich posiadacze nie wiedzą o tym, iż są one mniej wytrzymałe.
Dlatego warto przedstawić kilka kamieni szlachetnych, które są bardziej podatne na uszkodzenia, a także sposoby na to, ażeby zapobiec ich uszkodzeniu:
LAPIS LAZULI
Zwany jest także lazurytem, co zawdzięcza swojej lazurowej barwie. Substancją nadającą mu barwę jest siarka. W kamieniach o najlepszej jakości barwa rozmieszczona jest równomiernie, najczęściej jednak jest plamista lub pasiasta.
Najważniejsze złoża lapis lazuli znajdują się w Afganistanie, a także w Rosji, Chile, Birmie i RPA.
Jest to kamień bardzo wrażliwy na silny nacisk, gorące kąpiele, wysoką temperaturę, kwasy i mydło. Biżuterię z tym minerałem należy zdejmować podczas kąpieli, a także prac domowych.
MALACHIT
Charakterystyczny, pasiasty kamień przechodzący od jasnozielonej do ciemnozielonej barwy, chętnie używany w jubilerstwie. Niezbyt twardy, po oszlifowaniu wykazuje pasiastość jasnych i ciemniejszych warstw przypominających pierścienie, o prostych liniach, lub bardziej złożonych wzorach.
Jest wysoko cenionym kamieniem ozdobnym, a jego największe złoża mieszczą się w Rosji, Stanach Zjednoczonych, Zambii, Australii, Kazachstanie i Wielkiej Brytanii.
Wrażliwy na wysoką temperaturę i kwasy, a także na amoniak i gorące kąpiele. Biżuterię z tym minerałem należy traktować delikatnie.
TURKUS
Zwany też kalaitem. Turkus oznacza kamień turecki, gdyż jego szlak handlowy wiódł niegdyś przez ten właśnie kraj. Posiada barwy jasnoniebieskie, niebieskozielone, a także jasnozielone. Czysta niebieska barwa jest rzadka, a minerał ten często poprzecinany jest brązowymi, czarnymi lub ciemnoszarymi żyłkami minerałów lub skał. Takie kamienie noszą nazwę turkusu matrycowego.
Wydobywany jest w Iranie, Egipcie, Chinach, Tybecie, Stanach Zjednoczonych a także Turkmenistanie. Niewielkie ilości można znaleźć także w Polsce na Dolnym Śląsku.
Turkus należy traktować delikatnie. Nie lubi wysokiej temperatury, mocnego światła, potu, olejów, kosmetyków, środków czystości używanych w gospodarstwie domowym oraz przesuszenia. Pierścionki z turkusami należy zdejmować nawet do mycia rąk.
BURSZTYN
Bursztyn jest utwardzoną żywicą sosny bursztynowej i powstał ponad 50 milionów lat temu. Kawałki bursztynu, z którymi się spotykamy, najczęściej przybierają formę kropli lub buł, o strukturze jednorodnej lub o miseczkowatej budowie, często ze zwietrzałą skorupą. Poprzez liczne pęcherzyki powietrza, szczelinki lub rysy bursztyn często jest mętny. Przeważają w nim barwy żółta i brązowa.
Największe znane złoża bursztynów, szacowane aż na 90% całych światowych zasobów, umiejscowione są w obwodzie kaliningradzkim. Można je także znaleźć na dnie Bałtyku.
Bursztyn jest wrażliwy na działanie kwasu, benzyny i ługu, a także perfum i alkoholu. Daje się podpalić zapałką, wydziela wówczas zapach przypominający kadzidło. Potarty szmatką elektryzuje się, przyciągając drobne cząsteczki.
KORAL
Większość koralowców tworzy rafy, ławice i atole o gęsto rozgałęzionych pniach. Te właśnie szkielety, wytwarzane przez polipy, wykorzystuje się w jubilerstwie.
Największe złoża korala znajdują się w Morzu Śródziemnym, Morzu Czerwonym, w Zatoce Biskajskiej, na Wyspach Kanaryjskich, Archipelagu Malajskim, w Japonii i na Hawajach.
Korale są wrażliwe na wysoką temperaturę, kwasy i gorące kąpiele.
PERŁY
Perły są wytworem małżów, rzadziej ślimaków. Powstają z masy perłowej, której głównymi składnikami są węglan wapna i rogowata substancja białkowa, która spaja minikryształy skupione wokół białka. Pomimo tego, że perły mają niską twardość, to są bardzo mocne i nie da się ich zgnieść w ręku.
Perły naturalne to te, które powstały w przyrodzie bez udziału człowieka, zarówno w morzu jak i w słodkich wodach. Ponieważ powstały z substancji organicznej, perły podlegają zmianom, zwłaszcza wysychaniu. Perły zatem „starzeją się” i mają ograniczoną długość życia. Na początku stają się matowe, następnie pękają, a na końcu zaczynają się łuszczyć. Długość ich życia to około 100-150 lat, jednakże są również takie, które mają kilkaset lat i są w nienaruszonym stanie. Bardzo wiele zależy od ich pielęgnacji.
Perłom szkodzi zarówno susza, jak i znaczna wilgoć. Wrażliwe są na kwasy, pot, lakier do włosów i kosmetyki. Ich życie może przedłużyć pielęgnacja u specjalisty.
Przeczytaj także o: https://www.e-kolczyki.pl/szmaragd-rubin-i-szafir-najpopularniejsze-kamienie-szlachetne-i-ich-astrologiczne-znaczenie/
Komentarze