Zamysłem autorek materiału Zmienia się kanon piękna było pokazanie nowych trendów w modelingu i ukazanie piękna kobiet z różnymi typami sylwetki. Maja Kasprzyk i Krystyna Romanowska ogłaszają już w leadzie: „Koniec z chudością! Kończy się tolerancja dla anorektycznych modelek. Świat mody wreszcie zauważył, że kobiety nie noszą rozmiaru zero. Modelki nabrały kształtów (…) Nareszcie możemy być piękne bez względu na figurę!” Po czym dodają: „Na szczęście, (…) każda próba totalnego zrównania dochodzi do momentu, w którym może przeobrazić się tylko w karykaturę samej siebie. Potem wyzwala antysiły. Tak się właśnie stało”. Te „antysiły” wzmocniły jeszcze dwa tragiczne przypadki śmierci anorektycznych modelek z 2006 roku. Autorki wskazują, że wydarzenia te można postrzegać jako przełomowe, choć początkowo nikt nie wierzył, że projektanci zrezygnują z modelek z niedowagą. Prezentują także najnowszy „ideał” – Larę Stone: „Ma 26 lat, szparę między zębami i nieprzyzwoicie bezczelny, jak na świat modelek, rozmiar stanika: 70D. (…) Tak jak kiedyś półnaga Moss, prowokując z billboardów Calvina czy może Cavina Kleina swoją chłopięcą sylwetką, rozpoczęła trend na 'heroin chic’, tak teraz Lara Stone stoi na czele sił przeciw chudości. Wprowadziła nowy kanon piękna”. O pojawieniu się po latach nieobecności na wybiegach „krągłych” modelek – Letici Casty i Elle MacPherson – piszą: „to wielki triumf kobiecej sylwetki”. Jednak ta „moda w modzie” nie dotyczy tylko pań o kobiecej figurze. W 2010 roku objawia się przede wszystkim w modelkach grubych lub wręcz otyłych. Królujący wcześniej rozmiar 34 (brytyjskie „0”) zaczyna powoli znikać, ustępując miejsca 42.
Autorki opisują wiele przykładów zmiany w podejściu do mody: przypadek Beth Ditto, która choć waży ponad sto kilogramów, zawsze na czerwonym dywanie pokazuje się w sukience od znanego projektanta; eksperymentalnych okładek pisma „V Magazine” w dwóch wersjach: z bardzo chudą aktorką Dakotą Fanning na jednej oraz Gabourey Sidibe, dużą, czarnoskórą aktorką na drugiej; inicjatywie modelki Tyry Banks, która do programu o najlepszych modelkach planuje zaprosić tylko duże kobiety. Wszystkie te fakty pokazują, że niedoskonałe ciało nie jest już prezentowane jako coś, z czym trudno się psychicznie uporać, lecz jako atut, który można wykorzystać i którego nie trzeba się wstydzić.
Widać wyraźnie, że stosunek do ciała w ciągu pięciu lat znacznie się zmienił. Odeszły w niepamięć diety i katowanie ciała. Obecnie świat stawia na pokochanie własnego ciała, nawet jeśli jest ono w dużym rozmiarze. Myślenie takie funkcjonuje na równi z paradygmatem dbania o linię i utrzymywania dobrej kondycji. Akceptowana jest już każda sylwetka. Nawet duże krągłości nie budzą już krytyki, stały się wręcz modne. W Polsce trend ten pojawił się w prasie na przełomie 2009 i 2010 roku, z małym opóźnieniem w stosunku do innych europejskich krajów. Na polskich wybiegach królują jednak nadal bardzo chude modelki. „Elle” nadal promuje modę na akceptację własnego ciała. W czerwcowym (francuskim i polskim) numerze zaprezentowane zostały modelki w rozmiarze XL i większym. Według francuskich krytyków sesja ta miała na celu, oprócz promocji pisma, ukazanie, że we Francji otyłość i nadwaga stały się dużym problemem.
Całe przedsięwzięcie promocji kobiecej sylwetki w świecie mody wydaje się mieć szczytny cel – zadbanie o zdrowie modelek oraz wzmocnienie pewności siebie u kobiet o pełniejszych kształtach. Po lekturze artykułu Zmienia się kanon piękna pozostaje jednak pewna smutna refleksja. Dotyczy ona, bardzo trafnego moim zdaniem, komentarza autorek: „Moda to przede wszystkim biznes, który musi przynosić zyski. Pokazywane na piętnastoletnich modelkach ubrania w rozmiarze 34 kupić mogą tylko nastolatki. A ich na to nie stać. Tak oto światowy kryzys niechcący doprowadził świat mody do przełomowego olśnienia”.
Autor: Ewa Iwańska
Komentarze